Kook en voeding-expert

Ik was (ben) een schipperskind. Klimmend over de coasters en zeeschepen, om aan boord te kunnen komen, keek ik door de patrijspoorten van de kombuizen. Droomde van varen over de hele wereld als kok. Na de hotelschool met keukenstages Nolet het Reymerswaele, Yerseke en ‘t Kerckebosch Zeist liep het anders.

Ik zou in een tussenjaar scheikunde en biologie gaan halen om diëtetiek te gaan doen. Maar, dat ging helemaal fout. Mijn eerste baan was bij de Hoefslag in  Zeist in de bediening. (1983 beste restaurant NL) en werd verliefd om mijn man waarmee ik een jaar later ons eigen bedrijf begon. Vertellen over eten en alles weten hierover, is altijd mijn passie geweest. We waren lid en bestuurslid van Eurotoques, landelijk bestuurslid KHN restaurants met focus op duurzaam en farm to table.

Het is dan ook geen toeval dat ons restaurant later de kookstudio (de Peppelen) werd met de meeste workshops per jaar van Nederland. We kochten een voormalige champignonkwekerij met een lap grond waar we een enorme eetbare tuin creëerde en grotendeels zelfvoorzienend werden.  Dagelijks was ik in gesprek over voeding, schreef recepten, blogs en columns en tuinierde met veel plezier. In 2012 verkochten we de Peppelen en eetcafe de Notaris in Schaijk en gingen nog 9 jaar door op de Broksteeg met  “hobby-boeren” en voor brood op de plank natuurlijk kook- en creatieve workshops.

Ik werd geconfronteerd met ernstige artrose waardoor ik niet meer kon werken in de tuin. Ik raakte in een depressie. Het bestuurswerk dat ik deed voor de Maashorst werd een last, in plaats van een lust. Ik ging werken voor verschillende werkgevers en kreeg een burnout.

Manlief Kees, inmiddels gepensioneerd, moest alleen de tuin doen, dat deed hij niet meer met liefde op dat moment. Een goede reden om ook de boerderij te verkopen.

Op dat moment kwamen we in aanraking met OERactief en werden gevraagd te koken voor de door hen georganiseerde weken. Toeval bestaat niet.

Ikzelf was aan het helen van de burnout. In de verschillende coaching en GGZ trajecten. Was ik tot de conclusie gekomen dat ik energie kreeg door bezig te zijn met koken en daarover te praten. De maaltijden die uit deze weken rolden waren voor mij de genezende factor. Ik kreeg weer grip op mijn leven. Uiteindelijk deed ik zelf mee aan een week, omdat we de goede resultaten bij de deelnemers zagen.

Door alle hormetische prikkels werd ik helder in mijn hoofd en zag duidelijk een doel.

Namelijk helpen met voeding. Want dat hoorde ik van alle deelnemers, daarin liepen ze vast. Ik doe dat nu en ben met een grote smile bijna dagelijks bezig met de planner, koken en schrijven van recepten, klantcontact en marketing natuurlijk.